Grudniowa Wielka Sowa

Piątek, 27 grudnia 2013 | Komentarze 5

Kategoria Góry Sowie

I w to również ciężko mi uwierzyć. 27 grudnia a tu wjazd na W. Sowę, czyli na wysokość większą niż 1000 mnpm, okazuje się możliwy i prawie bezproblemowy. No ok - byłam przekonana, że na szlaku już śniegu nie będzie. Był. W kilku miejscach uniemożliwił podjazd (zjazd już był po nim możliwy i okazał się być świetnym ćwiczeniem koordynacji ruchowej i równowagi), ale ku mej uciesze na szlaku prawie nie ma lodu. Błota sporo, ale na to była przygotowana.
Fajnie... bardzo fajnie!!




A teraz czas się zacząć szykować na wieczorne Kłodzko!! :-)
http://www.gpsies.com/map.do?fileId=nnxmqgqewefrfulp

Zimowo-sowi xtreme test KROSSowego

Sobota, 30 listopada 2013 | Komentarze 24

Kategoria Góry Sowie, Zima na całego!

Fotki ze specjalną dedykacją dla MORSowego!

W piątek wieczorem, po pracy, odebrałam wyczekiwany niecierpliwie mój nowy sprzęcior.
Radość z jego obecności w mieszkaniu przepotężna!
Jeszcze potężniejszy wnerw związany z próbą wymiany opon z otrzymanych w pakiecie slicków na moje stare dobre terenowe Panaracery. Wpierw nieziemska męczarnia z wyjęciem opony z obręczy. Kiedy po kilkunastu minutach w końcu się z tym uporałam, pewna, że najgorsze za mną, przyszedł czas na poprawne ułożenie nowych opony. Okazało się, że to trywialne w teorii zadanie przerosło mnie totalnie. Po północy w końcu zrezygnowana położyłam się spać. Rano kontynuowałam walkę. Zakończoną klęską. Pojechałam więc z "bijącymi" kołami. Z lekka to frustrujące, ale wyjścia na rower sobie odpuścić przecież nie mogłam z powodu kiepsko założonej opony :D
Kierunek pierwszej jazdy na nowym rowerze (nie licząc testu w Rudawach) szybko się sam wykrystalizował. Jakże by mogło być inaczej? Oczywiście Wielka Sowa. I tak wielkie jak ona sama było moje oszołomienie tym co mnie spotkało za Walimiem.
Niechaj zdjęcia opowiedzą jak genialnie było :-)

Początek asfaltu w Rzeczce:


A to już kolejne atrakcje w terenie:)












A tu Krossowy w pełnej zimowej krasie:)
















A to 10-15 km dalej, za Jugowicami:)



Na szczycie duża grupa świętująca andrzejki przy ognisku sprawiła mi gorącą owację i wyśpiewała specjalnie dla mnie rowerową piosnkę! Niezwykle urocze to było.
Zimowy wjazd na Sowę marzył mi się i obiecałam sobie zrealizować to w tym roku. Najbardziej nie lubię nie dotrzymywać obietnic danych samej sobie więc cieszę się podwójnie z tej wycieczki. Zdecydowanie był to najcięższy wjazd na szczyt. Większość w siodle, część prowadzona, całość zjechana, jedna mała gleba na lodzie przed samą Przełęczą Sokolą.
Po takiej jeździe ciężko cokolwiek mówić o możliwościach terenowych Krossowego. Jechało się jednak wyśmienicie.
Prawie od razu po wyjechaniu z domu zaczęło mnie dość mocno boleć prawe biodro. Podniesienie siodełka o ok. 2 cm zdziałało cuda. Poza tym żadnych nieprzyjemności.
Licznika z Zaskara nie przekładałam więc dystans odczytany z mapki.
Pokaż trasę GPS

Stara Jodła i Siedem Sówek

Wtorek, 19 listopada 2013 | Komentarze 3

Kategoria Góry Sowie

Telegraficzny skrót początku:
Świdnica - Jez. Bystrzyckie - Michałkowa - Glinno - niebieski pieszy na Przeł. Walimską - fioletowy pieszy i czerwony rowerowy na szczyt W. Sowy...

... i tu się zaczyna nowość. Myślałam o niebieskim pieszym prowadzącym ze szczytu W. Sowy na Starą Jodłę wielokrotnie. Ale zarówno poziomice na mapie prawie nachodzące na siebie, jak i opis jeden czy dwa, które udało mi się z wycieczek pieszych odnaleźć gdzieś na necie, skutecznie mnie od realizacji tej trasy odwodziły. Dziś pomyślałam, że jednak spróbuję. A co mi tam. Zaraz zima przyjdzie i wciąż zostanie mi do poznania ostatni szlak prowadzący ze szczytu.
Do puenty zaś, czyli krótkiego opisu tego co czeka nas na tej niby niedługiej, ale szalenie atrakcyjnej trasie.

Zaczyna się dość niewinnie...






...tylko po to, by po kilkunastu metrach pokazać swoje oblicze prawdziwie pieszego szlaku w górach. Moim zdaniem pierwsze ok. 0,5km jest absolutnie nieprzejezdne - wąskie, dość strome, wijące się żwawo, usłane przeszkodami różnej maści, wczoraj pieruńsko śliskie od oblepiających wszystko chmur, niesamowicie cudowne.




Po chwili szlak wychodzi z lasu i wydawać by się mogło, że można z powrotem się pakować na siodło. I może bym się tego podjęła, gdyby nie wspomniana wyżej śliskość i samotność mej wczorajszej jazdy. Zdroworozsądkowo kawałek jeszcze postanowiłam rower sprowadzić.


Szlak się wypłaszcza, poszerza, kawałkiem przypomina żółty z M. Sowy do Walimia. Jest całkiem uroczo. Większość zdecydowanie przejezdna. Ino miejscami trzeba było borykać się z burdelem na drodze pozostawionym przez ukochanych pracowników leśnych.






Niebieski szlak jest bardzo ładnie oznaczony, żadnych problemów z odnalezieniem drogi.
Po dotarciu do Starej Jodły żegnam niebieski i wbijam w prawo na żółtą ścieżkę przyrodniczą Kamionki-Lasocin. Doznaję na niej chwili wytchnienia, gdyż zjeżdżam spokojnie szeroką szutrówką, mijając po drodze dość niepokojący znak.




Również ta ścieżka jest fantastycznie oznakowana. W pewnym momencie przejeżdżam skręt z szutrówki. B. szybko dostrzegam swój błąd i zawracam.


Po chwili czeka mnie przeprawa przez "kładkę", trasa robi się zdecydowanie bardziej dzika, nad głową krążą mi jakieś orły, jastrzębie czy też myszołowy;) aż w końcu następuje spotkanie z Siedmioma Sówkami. Niestety przy skałkach nie dostrzegłam żadnej tablicy informacyjnej. Gdybym więc nie widziała wcześniej fotki tego miejsca to z dużym prawdopodobieństwem nie skapnęłabym się, że dotarłam do celu.




Siedem Sówek:



(źródło zdjęcia)

Z tego miejsca, po jeszcze jednej przeprawie przez jakieś bagno czeka prosta droga do Kamionek, z której asfaltem wracam do domu, do pracy.

Samotne Sowie po przerwie

Sobota, 16 listopada 2013 | Komentarze 2

Kategoria Góry Sowie

Skuszona piątkowym wpisem Cremastera wyruszyłam w poszukiwaniu zimowych wrażeń. Zimy nie znalazłam, znalazłam odrobinę cudownego lata i od groma obłędnej jesieni. Czyli GIT!

Na Przełęcz Walimską docieram przez Michałkową (gdzie spotykam wymarzoną i wyczekiwaną już trzeci rok piękną maciorę), Glinno i niebieski zabłocony szlak.










Z Walimskiej fioletowym i Toompową drogą cisnę na Szczyt, gdzie raduję się słoneczną, bezwietrzną pogodo i Kitą.






Po posiadówce lecę czerwonym na Jugowską, a następnie wciąż czerwonym, przez Zimną Polankę na Kalenicę.






Po zjechaniu na Bielawską Polanę postanawiam pojechać dalej czerwonym na Przełęcz Woliborską. Uroczo jest, choć po drodze nielubiany bardzo podjazd, a właściwie podejście. Z Woliborskiej już przez Bielawę i Pieszyce powrót do domu. Zaraz za Przełęczą wjeżdżam w chmury. Interesujące wrażenie po całym dniu jazdy w Słońcu.

Śniadanie o wschodzie najlepiej smakuje na Kalenicy

Poniedziałek, 11 listopada 2013 | Komentarze 16

Kategoria Góry Sowie, Wschody Słońca na szczycie