Niedzielna Ślęża i Radunia

Niedziela, 22 września 2013 | Komentarze 6

Kategoria Masyw Ślęży

Po imprezie wieczoru poprzedniego okrutnie opornie szło mi zebranie się w sobie. Rodzina namawiała do pozostania w ciepłym domu, ja się namowom poddawałam - taka mietka jestem. W końcu powstał mój kochany Brat i wspierając się wzajemnie wyrwaliśmy się cudnemu komfortowi ciepłego domostwa. W zawrotnym tempie, z pomocą wiatru, dojechaliśmy na Przełęcz Tąpadła (na górze licznik poinformował mnie o średniej powyżej 24 km/h, co zaparło mi dech w piersi:).
Chwilę posiedzieliśmy razem i niebawem nastąpiło rozstanie - Miron w tył zwrot, Lea - zwrot w kierunku Ślęży. Chyba pierwszy raz pakowałam się tam w weekend, dość tłoczny weekend. O ile na podjeździe nie robi to wielkiego kłopotu, to na zjeździe już tłumy piechurów są mocno uciążliwe.
Po Ślęży szybko jeszcze wpakowałam się na Radunię, a następnie pomknęłam do domu. Na powrocie wiatr w paszczę.

Ze szczytu Ślęży - Zalew Mietkowski:




W drodze na Radunię:


A na Raduni chyba czarownice niedawno urzędowały.

Ślęża i Radunia przed pracą

Piątek, 13 września 2013 | Komentarze 0

Kategoria Masyw Ślęży

Nie potrafiłam się zdecydować, w którym kierunku pojechać. Pomysł podsunął mi brat.
Wjazd na Ślężę bezproblemowy. Teraz, gdy prawie wszystkie kamienie na trasie żółtego szlaku pieszego z Przełęczy Tąpadła zostały zasypane piaskiem i ubite wystarczy nienaganna kondycja, by szybko znaleźć się na szczycie. Aktualnie trzeba się jeszcze liczyć z manewrowaniem pomiędzy koparkami i innym ciężkim sprzętem na trasie, ale kierowcy pojazdów okazali się być na tyle uprzejmi, że ustępowali mi na drodze :P
Po Ślęży mały niedosyt i odrobina pozostałego czasu zaprowadziły mnie na Radunię.
Bardzo fajna wycieczka.

Nauka na Raduni

Środa, 14 sierpnia 2013 | Komentarze 7

Kategoria Masyw Ślęży

Pracy dziś mnie trochę czeka, poza tym mam nakaz oszczędzania sił przed jutrem, ale odpuścić małej rundki już sobie nie umiałam.
Padło na Radunię, bo blisko i fajnie, a co najważniejsze - miałam tam do załatwienia jedną sprawę, a mianowicie zjazd ze szczytu, którego nigdy wcześniej nie udało mi się pokonać na rowerze. Jest to marne kilkanaście, może 20 metrów, dosyć ostre, sypkie, z zakrętem. Nie miałam z tym kawałkiem do tej pory szans. Aż do dziś :)
Za trzecim podejściem się udało, mało zgrabnie, ale całość ze stopami na pedałach :D
Oczywiście w drodze powrotnej już standardowo zjazd łatwiejszą połową niebieskiego pieszego, co by pamiętać, że kiedyś się go panicznie bałam :-)

Wzgórza Kiełczyńskie, Ślęża, Radunia

Wtorek, 18 czerwca 2013 | Komentarze 2

Kategoria Masyw Ślęży

Nigdy jeszcze po Wzgórzach Kiełczyńskich nie jeździłam. Jedni odradzali, inni zafascynowani zachęcali całym sercem do przejazdu. Postanowiłam skosztować.
Na końcu Krzczonowa skręt w lewo w polną ubitą drogę, która doprowadziła mnie do szlaku żółtego, którym to miałam w planach pokonać Wzgórza. I tak też uczyniłam. Trasa przyzwoita aż do przed szczytem Szczytnej (466mnpm), z roweru musiałam zejść ze 3 razy, ale ino na chwil kilka. Za to na szczyt absolutnie nie udało mi się podjechać, już nie wspominając o zjeździe (zejściu), które przyprawiło mnie o zawrót głowy. Ulewy sprzed jakiś 2 tygodni zasiały spustoszenie na części szlaku Szczytna-Kiełczyn. Zdecydowaną większość tej trasy rower musiałam powoli sprowadzać, broniąc się przed atakami drzew, kamieni, owadów i smoków. Pod koniec piekła przejście uniemożliwiła mi zdechła sarna leżąca w wąwoziku, którym szedł szlak. Jakimś cudem wdrapałam się na górę i obeszłam ją bokiem. Widok strasznie zasmucający.

W planach miałam dojazd na Przełęcz Tąpadła z Jędrzejowic dalej żółtym szlakiem, ale zniechęciła mnie wcześniejsza przeprawa skutecznie. W związku z tym pozostał asfalt. Na Ślężę tym razem nie udało mi się podjechać bez pomocy podłoża stykającego się z podeszwami stóp. Zwalam to na upał:) Na Ślęży dłuuugi wypoczynek, 2 piwka, długa rozmowa z uczniem liceum ze Śląska. Miło było.
Dalej Radunia - bezproblemowo.

W Jagodniku (5,5 km przed domem) dopadła mnie ulewa, którą widziałam na niebie już od jakiegoś czasu. Opad trwał nie dłużej jak 10 minut i przemoczył mnie do suchej nitki. I choć w planach miałam jeszcze jazdę to odpuściłam ją zaniepokojona stanem mojego sprzętu elektronicznego, który nie był zabezpieczony przed takimi opadami w mojej nadupnej torebce.

Koniec opowieści. Upał tego dnia był męczący mocno (okolice 30st C).

Początek żółtego szlaku, na końcu Wzg. Kiełczyńskie:


Wiatrak w Gogołowie, a w tle Ślęża:


Uroczy początek szlaku w lesie (w czasie cykania foty pożarły mnie jakieś 2000 komarów):


Widok na Świdnicę ze Wzgórz:


Na szczycie najwyższego wzniesienia Wzgórz:


Tak oto wygląda początek "zjazdu" ze Szczytnej:


Potem jest niby lepiej, ale tony przeszkód na szlaku, które ciężko objeżdżać ze względu na gęstwinę drzew i ich gałęzi:




Z tego mnie zlało za chwil kilka: