Przełęcz Walimska przed pracą

Wtorek, 21 października 2014 | Komentarze 8

Niby pogoda miała od poniedziałku się popsuć. W poniedziałek było pięknie, a ja siedziałam w domu zastanawiając się czy położy mnie choroba do łóżka czy nie. Nie położyła. We wtorek pogoda miała się popsuć. Rano Słońce wschodzi tak pięknie, przecząc po raz kolejny doniesieniom o załamaniu pogody, że zaczynam wątplić czy to załamanie w ogóle kiedykolwiek przyjdzie.




Jeszcze przez czas jakiś zastanawiam się czy mnie walnie w końcu choroba do wyra czy nie walnie, ale zaczyna mnie nudzić to jej niezdecydowanie. Słońce zamiast przesłaniać się chmurami coraz bardziej czyni wręcz przeciwnie. Więc i ja postanawiam zaprzeczyć swoim wcześniejszym założeniom i jednak na rower wyjść.
Cel nadrzędny - asfaltowy podjazd z Walimia na Przełęcz Walimską ulicą imienia Janusza Kuliga. Pamiętam z zeszłego roku jak genialnie prezentowały się jesienne drzewa na tej trasie. Minął dokładnie rok więc powinno być bardzo podobnie.
Zaskakuje mnie szalenie różnica między zeszłoroczną prezencją drzew a tą dzisiejszą. Baaaardzo się opóźnia jesienny wybuch kolorów w tym roku. A może to w zeszłym przyszedł za wcześnie.... :-)


Podjeżdżając na przełęcz uskuteczniam intensywną naukę jazdy na tylnym kole. Idzie mi to coraz lepiej choć wciąż jeszcze WIELE nauki przed mną. Niestety nie starcza mi czasu by pojeździć choć po zboczach Wielkiej Sowy. Z Przełęczy skręcam zatem na niebieski pieszy do Glinna i szybciutko wracam do domu podziwiając po drodze śliczne widoki.