Błotniste przedwiośnie

Czwartek, 16 stycznia 2014 | Komentarze 5

Kategoria Masyw Ślęży

Po wczorajszych opadach śniego-deszczu w Świdnicy, samego śniegu w wyższych partiach gór, spodziewałam się w dniu dzisiejszym jazdy odrobinę zimowej.
Ale nie chce mnie zima wykurzyć w letarg rowerowy.
Byłam przekonana, że towarzyszyć mi dziś będzie przymrozek. Nie-e. Za towarzyszy miałam błoto, kałuże, roztopy i placki śnieżno-wodne spadające bez przerwy na mnie i obok mnie.
Zostałam niedawno przez Takiego Jednego nazwana Błotną Panią. I coś w tym jest. Czerpię jakąś pierwotną radość z jazdy błotnej. Im go więcej, im paskudniejsze, tym fajniej. Nie no, nie do końca. Jasne, że wolę po suchym, w Słońcu i 28 st. C. Ale świadomość obecności w terenie błotnego armagedonu absolutnie mnie nie powstrzyma przed jazdą. Dużo we mnie z dzieciaka w takich chwilach :)

Rano zerkam przez okno. Zima odwiedziła Wielką Sowę:


Na trasie okazuje się, że również Ślęża się nie uchowała:


Na Przełęczy Jędrzejowickiej skręcam w prawo w żółty szlak pieszy, który doprowadzić mnie ma (i tak też się dzieje) na Przełęcz Tąpadła. Pierwszy raz jadę całą tę część Jędrzejowice-Przeł. Tąpadła. Dziś, zwłaszcza na początku, atakuje mnie gliniaste błoto, zaklejając opony, utrudniając jazdę. Muszę badylem jakimś zdzierać to dziadostwo z kół. Nic tam. Później już jest tylko lepiej. Całość bezproblemowo przejezdna.








Z Przeł. Tąpadła znów pakuję się na zielony pieszy lecący do wsi Biała.


Po tych paru kilometrach terenu ciuchy ściągnięte rano z suszarki prezentują się niezwykle okazale: