Bajkowe Góry Suche

Sobota, 11 stycznia 2014 | Komentarze 9

Kategoria 1000 - 1500 w pionie, Góry Suche

Ależ było dziś czadowo.
Czasu brak na rozpiskę więc będą zdjęcia, które, mam nadzieję, pokażą, że warto pakować się w teren również zimą (no - prawie zimą:)

W teren wjeżdżam za Łomnicą, w Radosnej, w nieoznakowaną drogę, która prowadzi mnie na szczyt Granicznika. Dwa czy trzy razy tędy zjeżdżałam, to mój pierwszy podjazd. Oj! jakże inaczej to wygląda z tej strony:D Lekko nie jest, ale otoczenie jakby żywcem wyjęte z filmów Tima Burtona, bajek braci Grimm czy też poezji E.A. Poe ładuje mnie niezwykle pozytywnie!






Na szczycie Granicznika:


Dalej uskuteczniam jazdę czarnym pieszym w stronę Waligóry. Również ten podjazd pierwszy raz realizuję w tę stronę. Klawo!


Na chwilę pogoda przesyła mi uśmiech. Króciutki, delikatny, ale jakże śliczny!!!


Pomykam w stronę Waligóry. Wciąż towarzyszy mi wszędobylski szron. Wiem, że jest ciut poniżej zera, bo gleba jest cudnie zmrożona. Kałuże mają porządną skorupę lodową, o żadnym błocie w tej sytuacji nie może być mowy.


Z Waligóry zjazd krótkim urokliwym żółtym pieszym (absolutnie NIE w stronę Andrzejówki)


A dalej genialnym singlem niebieskiego rowerowego Tour de Głuszyca:


Dojazd do Adrzejówki. Nie zatrzymuję się nawet, wbijam na żółty pieszy w stronę Turzyny, którą omijam bokiem i ostatecznie dojeżdżam do Skalnych Bram.
Obracam się (kurde! obracam czy odwracam???) jeszcze za siebie i rzucam okiem na Waligórę.






Do kolekcji:


Spod Skalnych Bram genialny czerwony pieszy, który prowadzi mnie do Grzmiącej.




PYCHA!!! Cudownie dziś było.
Czuję niedosyt, ale niestety praca mnie jeszcze dziś czeka :/