Uczestnicy

Oglądając zdjęcia mojego kochanego brata niejednokrotnie zachwycałam się widokami bezgranicznego dywanu chmur. Marzyłam by zobaczyć coś takiego na własne oczy. I mimo, że wieloma pięknymi widokami i krajobrazami raczyłam w tym roku oczy to dzisiejsza wizyta na wieży szpiczakowej przebiła wszystko; idealna wisienka na torcie tegorocznego sezonu.
Dziękuję Ci Mariusz za dzisiejszy wypad.

Spotkanie wyznaczone w Broumovie. Dojeżdżam na nie przez Głuszycę i przejście graniczne na Przełęczy pod Czarnochem. Przez całą drogę towarzyszy mi piękne Słońce. A za granicą, po ok. 100 metrach zjazdu wjeżdżam w chmury, które towarzyszą nam praktycznie do samego szczytu Szpiczaka. I które podziwiamy z jego szczytu.
Jeszcze w Polsce:


Już w Czechach:


I po dotarciu na szczyt wieży:








Z lewej strony Polska, z prawej Czechy, a pomiędzy górka z niebieskim i zielonym szlakiem granicznym, na który będziemy się później pakować:




Na szczycie raczymy się Słońcem, Kvasnicakiem (dzięki Mały!:), czekoladą. Czujemy się prawie jak w lecie. Jednak świadomość zbliżającej się w zawrotnym tempie nocy rusza nasze tyłki z ławeczki i sadza nas z powrotem w siodłach. Wspomnianym wyżej granicznikiem dojeżdżamy do Janovicek, gdzie następuje rozstanie. Każde z nas jedzie w swoją stronę. Ja odrobinkę okrężną drogą, by na styk dobić do 10 000km.


Od Jugowic jazda właściwie po ciemku (moja komórka chyba daje więcej światła od mojej latarki; nie wiem co z nią jest nie tak...)