W poszukiwaniu straconego Piękna...

Piątek, 2 października 2015 | Komentarze 4

Delikatna parafraza Marcela Prousta.
Bo nie czuję bym w wyniku przerwy rowerowej straciła czas, ale czuję całym serce, że straciłam olbrzymią ilość piękna.
Zamierzam zatem nadrabiać zaległości.
Czerpać pełnymi garściami z Jesieni, która jest absolutnie moją najulubieńszą porą roku.

Dziś wyjechałam za późno. Zebrać się nie mogłam z samego rana w wyniku czego nie zdążyłam zrealizować całego założonego planu. Dlatego w trakcie jazdy zmodyfikowałam go i pomknęłam na Michałkową, którą jeździć lubię zawsze, a jesienią szczególnie. Zwłaszcza rano.

To była dobra wycieczka, w której przede wszystkim chodziło o frajdę. Żadnego trenowania, żadnego dociskania, ścigania się ze sobą, wiatrem czy Stravowiczanami. Po prostu podziwianie Piękna...

Po drodze minęłam mnóstwo zwierzaków.
Od początku:
- za Świdnicą widzę na polu przed sobą Korka. Myślę - będzie dla Radzia. Dojeżdżam, coś mi zaczyna nie grać. Patrzę... A to mały lisek, który niestety czmychnął w chaszcze zanim zdążyłam wyjąć aparat;
- w Lubachowie osły i konie..;
- w Michałkowej mijam wygrzewające się na trawie krowy, a zaraz potem uroczą parkę - rudych piesła i korka;
- na niebieskim na Przełęcz Walimską drogę przebiegają mi trzy sarny;
- na koniec w Walimiu koszące trawę kozy.










A po drodze piękne widoki... góry i jeziora :)