Wiosenne Owiesno i Srebrna Góra

Wtorek, 10 marca 2015 | Komentarze 8

Kategoria Góry Sowie, 1000 - 1500 w pionie

Jakaś ta dzisiejsza trasa dziwna i nieogarnięta była.

Po pierwsze - w okolicach Srebrnej Góry moja intuicja wywiodła mnie na manowce, pogubiłam, się, kręciłam w koło macieju i wciąż dobrej drogi odnaleźć nie mogłam. Po tych kilku latach niejednej samotnej wycieczki, bez żadnych wspomagaczy giepeesowych, nauczyłam się już tej mojej intuicji ufać prawie w ciemno. W razie wątpliwości nawet rzadko już na mapę papierową zerkam, tylko cisnę gdzie sądzę, że cisnąć powinnam. No nie dziś. Dziś było dziwnie.

Po drugie WIATR. Taki on nieogarnięty dziś jak ja. Niby straszliwie jakoś nie przeszkadzał (zwłaszcza w porównaniu do dnia wczorajszego), ale na pomoc z jego strony to dziś prawie w ogóle liczyć nie mogłam.

Po trzecie początek pracy zaplanowany miałam na 14:00 więc od chwili gdy się pogubiłam (od około czterdziestego kilometra trasy) pędziłam bez przerwy, pokonując kolejne podjazdy (to na Przełęcz Srebrną, to na Sokolą). I co? 9 km przed domem otrzymałam wiadomość od uczennicy z 14, że jednak dziś niet. W takich sytuacjach pozostają dwa wyjścia - albo przyjąć to do wiadomości i przestać myśleć, albo zacząć rzucać bluzgami na lewo i prawo i złorzeczyć na czym to świat stoi. Zawsze wybieram opcję numer jeden. Przynajmniej ostatnią dyszkę pokonałam spokojnie i bez żadnej spiny. No i na luzie zdążę dodać wpis, umyć się i zjeść coś przed pracą.

I po czwarte - sytuacja zupełnie bez precedensu - na trasie spotkałam dziś 5 (słownie PIĘĆ) wozów policyjnych. Podczas gdy standardowo prawie nie zdarza mi się spotkać w ciągu dnia choć jednego.

Prawie wszystko na dziś.
Jeszcze tylko, że pogoda piękna, Słońce i Wiosna wokoło.
Dobry to był wypad na chwilowe pożegnanie się z tym wiosennym wybuchem (prognozy niestety nie pozostawiają złudzeń).

Z pozdrowieniami dla Marka:


Nie byłabym sobą gdybym choć raz w ciągu sezonu nie odwiedziłą moich ulubionych ruin w Owieśnie:


I kolejne - dla mnie nowość tego dnia - ruiny zamku w Rudnicy. Gdybym się nie pogubiła to bym tego cacka nie spotkała :-)


Resztki śniegu cykane podczas podjazdu na Przełęcz Sokolą.


I na koniec, przed samą Świdnicą, mały i ciekawski obserwator: